اثربخشی آموزش خود شفقت ورزی بر انعطاف پذیری روانشناختی دختران بد سرپرست

هدف: پژوهش حاضر در پی بررسی اثربخشی آموزش خودشفقت ورزی بر انعطاف پذیری روان‌شناختی دختران بد سرپرست بود. روش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی بر اساس پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دختران بدسرپرست ۱۲ تا ۱۵ سال خانه‌های شبانه‌روزی شهر کرج در سال 1396 تشکیل مدادند که از بین ۴ خانه‌ شبانه روزی، مرکز مهر برای انجام پژوهش در‌نظر گرفته شده است. به عنوان نمونه ۲۴ نفر از دختران مرکز شبانه روزی مهر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان مقیاس های اجتناب و آمیختگی، گرک و همکاران (2005)، پذیرش و توجه‌آگاهی، گرکو و همکاران (2005)، را پیش از آموزش و پس از آن تکمیل کردند. دوره آموزشی خود شفقت ورزی طی هشت جلسه هفتگی به مدت 5/2 ساعت برگزارشد. در بخش آمار توصیفی برای توصیف داده‌ها از شاخص‌های میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از  آزمون شاپیرو - ویلک  و تحلیل کوواریانس استفاده گردید. یافته ها: یافته های حاصل از این پژوهش نشان دادند آموزش خودشفقت ورزی با اطمینان 95 درصد منجر به افزایش انعطاف پذیری روانشناختی(اجتناب و آمیختگی57%- و پذیرش و توجه آگاهی71%) درگروه آموزش شد. نتیجه گیری:  آموزش خودشفقت ورزی تاثیر معناداری بر انعطاف پذیری روانشناختی دختران بدسرپرست داشته است.